Hij was altijd degene die klaarstond voor anderen. Altijd vriendelijk en bereid om te helpen ook als dat ten koste ging van zijn eigen energie of tijd.

“Ik kan toch niet nee zeggen,” zei hij vaak, met een glimlach die eigenlijk vermoeidheid verborg.

Wat begon als oprechte dienstbaarheid groeide langzaam uit tot een patroon van please-gedrag. Hij voelde zich verantwoordelijk voor het geluk van anderen, bang om af te wijzen of zelf afgewezen te worden. En zo cijferde hij zichzelf telkens een beetje verder weg.

Wanneer goed zijn te ver gaat

Langzaam begonnen de mensen om hem heen gebruik te maken van zijn goedheid. Niet per sé met kwade bedoelingen, maar omdat hij altijd “ja” zei. De stille verwachting dat hij alles zou oplossen, groeide uit tot een vanzelfsprekendheid. En hij deed wat hij altijd deed: doorgaan, glimlachen, volhouden. Tot het niet meer ging.

Hij kwam bij mij uitgeput, leeg en moedeloos. “Ik weet niet meer wie ik ben zonder de ander te helpen.”

De kracht van bewustwording

Tijdens onze gesprekken mocht hij eindelijk alles uitspreken zonder oordeel, zonder dat iemand iets van hem vroeg. Door woorden te geven aan zijn ervaringen, ontstond er langzaam ruimte. Ruimte om te zien hoe zijn eigen gedrag, zijn diepe behoefte om nodig te zijn, hem in de knel bracht.

Dat inzicht was confronterend, maar ook bevrijdend. Want als jij zelf het patroon hebt gecreëerd, dan kun jij het ook veranderen.

De weg terug naar zichzelf

Stap voor stap leerde hij zijn eigen positie innemen. Hij oefende met het woord “nee”, ontdekte dat grenzen niet afstand scheppen maar juist ruimte creëren. Hij ging luisteren naar zijn eigen behoeften, zijn eigen tempo, zijn eigen stem.

Dat betekende ook afscheid nemen van mensen die vooral van hem namen. “foute vrienden”, zoals hij ze zelf noemde. Pijnlijk, maar nodig. Want met het loslaten van die oude verbindingen kwam er ruimte voor nieuwe ontmoetingen, met mensen die hem zien zoals hij is. Niet om wat hij geeft, maar om wie hij is.

Van leeg naar vervuld

Vandaag staat hij anders in het leven. Nog steeds vriendelijk en behulpzaam, maar met een stevig besef van eigen waarde. Hij weet nu: écht dienstbaar zijn begint bij trouw blijven aan jezelf.

Wat ooit een valkuil was, zijn behoefte om te pleasen is nu zijn kracht geworden. Want iemand die zichzelf kent, kan pas echt oprecht geven.